New on TikTok: Titulli i episodit: Konvertimi i lejes së punës sezonale: pse skadimi i lejes nuk mund ta bllokojë punëtorin e huaj Podcast – Versioni në shqip Mirëmëngjes dhe mirëseerdhët në një episod të ri të Së Drejtës së Imigracionit. Sot trajtojmë një çështje thelbësore që vazhdon të shkaktojë gabime administrative dhe procese gjyqësore të panevojshme: konvertimin e lejes së qëndrimit për punë sezonale në leje për punë të varur, dhe sidomos nëse skadimi i lejes sezonale mund ta bëjë të papranueshme kërkesën për konvertim. Pika e nisjes është një vendim i Gjykatës Administrative Rajonale të Ligurias, i publikuar më shtatë korrik dy mijë e njëzet e pesë. Rasti është i thjeshtë: një punëtor i huaj, mbajtës i një leje sezonale, paraqet kërkesën për konvertim pasi leja ka skaduar. Prefektura e refuzon kërkesën duke pretenduar se konvertimi është i mundur vetëm nëse leja është ende e vlefshme. Refuzimi jepet fillimisht pa shqyrtuar vërejtjet e punëtorit, dhe pastaj përsëritet pothuajse mekanikisht me të njëjtën arsyetim. Gjykata e rrëzon plotësisht këtë qëndrim, duke iu referuar qartë praktikës gjyqësore të konsoliduar. Në vendim thuhet se “nuk ka asnjë tregues ligjor nga i cili mund të nxirret se, për konvertimin e lejes së qëndrimit, kërkohet paraqitja e një leje të vlefshme në momentin e kërkesës” . Ky është një pasazh vendimtar, sepse sqaron një praktikë administrative pa asnjë bazë ligjore. Teksti Unik i Imigracionit nuk kërkon që leja sezonale të jetë e vlefshme në kohën e paraqitjes së kërkesës për konvertim. Nuk e kërkon legjislacioni sekondar. Nuk e kërkon asnjë qarkore. Kur një kusht nuk është parashikuar nga ligji, futja e tij nga administrata përbën kufizim të pajustifikuar që prek drejtpërdrejt rrugëtimin profesional të punëtorit. Rasti i Gjënovës tregon qartë se çfarë ndikimi kanë këto devijime. Edhe pas dy masave të përkohshme të gjykatës, Prefektura mbeti e palëvizshme dhe refuzoi të rishqyrtonte kërkesën pa u mbështetur te skadimi i lejes. Por gjykata është e prerë: kur administrata ta rihapë çështjen, ajo duhet të vlerësojë kërkesën në themel, të verifikojë plotësimin e kushteve materiale për punën e varur dhe të garantojë pjesëmarrjen procedurale të punëtorit. Gjykata vëren gjithashtu se Prefektura nuk ka shqyrtuar vërejtjet e punëtorit, duke i hedhur poshtë si “të papranueshme” pa dhënë asnjë argumentim real. Ky është një tjetër cenim procedural që i shtohet keqinterpretimit të kuadrit ligjor. Megjithatë, çështja thelbësore është vetëm një dhe duhet thënë hapur, sepse shpesh neglizhohet: skadimi i lejes sezonale nuk e bllokon dhe nuk mund ta bllokojë konvertimin. Qëllimi i konvertimit është të sigurojë vazhdimësinë e punës së rregullt dhe t’u mundësojë punëtorëve sezonalë stabilizimin e marrëdhënieve të punës tashmë të filluara. Lidhja e këtij procesi me një kusht formal që ligji nuk e parashikon do të çonte në rezultate të paarsyeshme, duke dëmtuar si punëtorin, ashtu edhe punëdhënësin që ka planifikuar punësimin. Vendimi i Gjykatës Administrative Rajonale të Ligurias jep një udhëzim thelbësor: administrata duhet të vlerësojë kërkesat e konvertimit në mënyrë thelbësore, pa u ndalur te data e skadimit. Nëse ekziston një ofertë pune e vlefshme dhe plotësohen kushtet e tjera, kërkesa duhet të shqyrtohet edhe nëse leja sezonale ka skaduar. Ky është një mesazh i rëndësishëm për të gjithë. Për punëtorët, sepse u garanton se rrugët e tyre të integrimit profesional nuk mund të ndërpriten për një kusht të paqenë. Për Prefekturat, sepse i detyron të harmonizojnë praktikat me ligjin dhe me jurisprudencën e qëndrueshme. Për juristët dhe profesionistët, sepse konfirmon një linjë interpretimi tashmë të konsoliduar në nivel kombëtar. Faleminderit që na dëgjuat. Do të vazhdojmë të ndjekim vendimet që lidhen me konvertimet, marrëdhëniet e punës dhe stabilitetin e qëndrimit, sepse pikërisht në këto fusha përcaktohet funksionimi real i politikave të imigracionit.

https://ift.tt/8OpHI3s

New on TikTok: Título del episodio: La conversión del permiso de trabajo estacional: por qué la caducidad del título no puede bloquear al trabajador extranjero Podcast – Versión en español Buenos días y bienvenidos a un nuevo episodio de Derecho de la Inmigración. Hoy analizamos un punto crucial que sigue generando errores administrativos y litigios innecesarios: la conversión del permiso de residencia por trabajo estacional en un permiso por trabajo subordinado, y en particular si la caducidad del permiso estacional puede hacer improcedente la solicitud de conversión. El punto de partida es una sentencia del Tribunal Administrativo Regional de Liguria, publicada el siete de julio de dos mil veinticinco. El caso es sencillo: un trabajador extranjero, titular de un permiso estacional, presenta la solicitud de conversión después de que el título haya caducado. La Prefectura rechaza la solicitud alegando que la conversión solo sería posible si el permiso estuviera todavía vigente. El rechazo se dicta una primera vez sin considerar las observaciones del trabajador y luego se repite, casi mecánicamente, con la misma motivación: la validez del permiso sería un requisito indispensable. El Tribunal desmonta por completo esta postura, recordando expresamente la jurisprudencia consolidada. En la sentencia se afirma que “no existe ninguna indicación legislativa de la cual pueda deducirse que, para la conversión del permiso de residencia, sea necesaria la presentación de un título de residencia en curso de validez” . Este es un pasaje decisivo, porque aclara una práctica administrativa que carece totalmente de base legal. El Texto Único de Inmigración no exige que el permiso estacional esté vigente para poder solicitar la conversión. Tampoco lo exige la normativa secundaria. Tampoco lo exige ninguna circular ministerial. Cuando no existe una norma que imponga tal condición, añadirla administrativamente supone introducir una limitación injustificada que afecta directamente al itinerario laboral del trabajador. El caso de Génova muestra claramente el impacto de estas desviaciones. Incluso después de dos autos cautelares del Tribunal, la Prefectura permaneció inactiva y se negó a reexaminar la solicitud sin basarse en la caducidad del permiso. Pero el Tribunal es claro: cuando la administración reevalúe el expediente, deberá analizar el fondo de la solicitud de conversión, verificar si se cumplen los requisitos materiales para el trabajo subordinado y permitir la participación del interesado en el procedimiento. El Tribunal también observa que la Prefectura no examinó las observaciones procedimentales del trabajador, rechazándolas como “no aceptables” sin una motivación real. Este defecto se suma al error interpretativo sobre el marco jurídico aplicable. La clave, sin embargo, es una sola y debe afirmarse con claridad, porque a menudo se ignora: la caducidad del permiso estacional no bloquea y no puede bloquear la conversión. La conversión es un instrumento que garantiza la continuidad laboral y permite a los trabajadores estacionales estabilizar relaciones laborales ya iniciadas. Condicionar este proceso a un requisito formal que la ley no prevé produciría resultados irrazonables, perjudicando tanto al trabajador como al empleador que ya ha planificado la contratación. La sentencia del Tribunal Administrativo Regional de Liguria ofrece por tanto una orientación esencial: la administración debe evaluar las solicitudes de conversión en su fondo, sin detenerse ante la caducidad del permiso. Si existe una oferta de trabajo válida y se cumplen los demás requisitos, la solicitud debe ser instruida y valorada aunque el permiso estacional ya haya expirado. Este mensaje es importante para todos. Para los trabajadores, porque reafirma que sus itinerarios de integración laboral no pueden interrumpirse sobre la base de un requisito inexistente. Para las Prefecturas, porque obliga a adecuar las prácticas al marco legal y a la jurisprudencia constante. Para

https://ift.tt/vFQAly8

New on TikTok: Episode Title: Converting Seasonal Work Permits: Why Expired Permits Cannot Block Foreign Workers Podcast – English Version Good morning and welcome to a new episode of Immigration Law. Today we focus on a crucial issue that continues to generate administrative errors and unnecessary litigation: the conversion of a seasonal work permit into a permit for subordinate employment, and in particular whether the expiration of the seasonal permit can render the conversion request inadmissible. The starting point is a decision of the Regional Administrative Tribunal for Liguria, published on July seventh, two thousand twenty-five. The case is straightforward: a foreign worker holding a seasonal permit submits a conversion request after the permit has expired. The Prefecture rejects the request, arguing that conversion is possible only if the seasonal permit is still valid. The rejection is issued once without considering the worker’s written observations, then repeated—almost mechanically—with the same reasoning: the validity of the permit would be an essential prerequisite. The Tribunal completely dismantles this position, expressly recalling established case-law. The judgment states that “there is no legislative provision from which it is possible to infer that, for the purposes of converting the residence permit, the presentation of a valid residence permit is required” . This is a decisive passage, because it clarifies an administrative practice that has no legal basis. The Italian Immigration Act does not require the seasonal permit to be valid at the time of conversion. The provision on seasonal permits does not require it. Secondary legislation does not require it. No ministerial circular requires it. When no legal provision imposes such a condition, introducing it administratively results in an unlawful restriction that directly affects the worker’s employment path. The case in Genoa shows the concrete impact of these distortions. Even after two interim orders from the Tribunal, the Prefecture remained inactive and refused to reassess the application without relying on the expiration of the permit. But the Tribunal is clear: when the administration re-examines the case, it must evaluate the merits of the conversion request, verify whether the substantive requirements for subordinate employment are met, and allow the worker to participate in the procedure. The court also notes that the Prefecture failed to examine the worker’s procedural observations, dismissing them as “not acceptable” without any meaningful reasoning. This procedural defect compounds the misunderstanding of the applicable legal framework. Ultimately, however, the key point is simple and must be stated clearly, because it is often misunderstood: the expiration of the seasonal permit does not— and cannot—block the conversion procedure. The purpose of conversion is to ensure continuity in lawful employment and allow seasonal workers to stabilise ongoing employment relationships. Tying conversion to a formal requirement that the law does not impose would produce unreasonable consequences, penalising both the worker and the employer who has already planned the hire. The decision of the Regional Administrative Tribunal for Liguria therefore provides essential guidance: the administration must evaluate conversion applications on their merits, without relying on the expiration of the seasonal permit. If there is a valid job offer and the other requirements are met, the conversion request must be duly examined—even if the seasonal permit has already expired. This message matters for everyone. For workers, because it reaffirms that their paths toward integration through work cannot be interrupted on the basis of a non-existent requirement. For Prefectures, because it requires alignment with the legal framework and with consistent national case-law. For legal practitioners, because it confirms an interpretative line that has become stable across jurisdictions

https://ift.tt/Gxf2hwj

 

Yeni Akış Kararnamesi: Yabancı işçilerin İtalya’ya düzenli girişine ilişkin temel yenilikler

3 Ekim 2025 tarihli ve 146 sayılı kanun hükmünde kararname — şu anda Parlamento’da görüşülmektedir — yabancı işçilerin giriş kotalarını ve genel olarak düzenli göç ile iş piyasası arasındaki ilişkiyi düzenleyen sistemde köklü ve yapısal bir reform niteliği taşımaktadır.
Bu değişiklik yalnızca küçük bir güncelleme değildir; prosedürel aşamaları yeniden tasarlar, otomatik doğrulama mekanizmaları getirir, giriş kanallarını genişletir ve hukuki çerçeveyi yeni ekonomik ve demografik ihtiyaçlara uyarlar.

Bu reform, 2023 ve 2024 yıllarındaki düzenlemelerin devamı niteliğindedir ve işleyen unsurları kalıcı hâle getirmeyi, sorunlu noktaları ise düzeltmeyi hedeflemektedir.

1. Nulla osta için sürenin başlangıcı: kontrol dışı “otomatik onay” mekanizmasının sona erdirilmesi

Teknik açıdan en önemli değişikliklerden biri, çalışma amaçlı nulla osta verilmesi için sürenin başlangıç noktasının değiştirilmesidir.
Artık süre, başvurunun yapıldığı tarihten değil, başvurunun gerçekten ilgili kotaya dahil edildiği andan itibaren işlemeye başlamaktadır.

Eski sistemde binlerce başvuru aylarca “kota dışında” bekliyor, süre işlemeye devam ediyor ve idarenin inceleme yapma fırsatı olmadan otomatik onay oluşuyordu.
Yeni sistem bu uyumsuzluğu ortadan kaldırarak hukuki netlik ve idari tutarlılık sağlamaktadır.

2. İşveren beyanlarının tüm giriş kanallarında sistematik doğrulanması

Reformun merkezinde işverenlerin beyanlarının otomatik ve kapsamlı bir şekilde doğrulanması yer almaktadır.
Dijital platform, Unioncamere, Vergi Dairesi, INPS ve AgID verilerini otomatik olarak karşılaştırır ve uyumsuzluk durumunda işlemi durdurur.

2025 Akış Kararnamesi için pilot olarak uygulanan bu yöntem artık kalıcı bir unsur hâline gelmiş ve TUI’nin 27, 27-bis, 27-ter, 27-quater, 27-quinquies ve 27-sexies maddelerindeki tüm kota dışı girişlere de uygulanmıştır.

Bu sayede yıllardır sektörün en zayıf noktalarından biri olan doğrulanmamış beyan sistemi tamamen terk edilmektedir.

3. Zorunlu ön-doldurma ve işveren başına en fazla üç başvuru sınırı

2025 yılında pilot uygulama olarak başlatılan ön-doldurma aşaması artık zorunludur ve click day’e katılabilmek için teknik bir şarttır.

Ayrıca her bireysel işveren yıllık en fazla üç başvuru yapabilecektir.
Bu sınır, işveren birlikleri ve yetkili iş hukuku danışmanları için geçerli değildir; bu kurumlar başvuru sayısının işletmenin ekonomik kapasitesiyle orantılı olduğunu garanti etmekle yükümlüdür.

Bu düzenleme, geçmişte gerçek bir istihdam kapasitesi olmadan çok sayıda başvuru yapan kişilerin kötüye kullanımını durdurmayı amaçlamaktadır.

4. İkamet izni dönüşümü beklenirken çalışma hakkı

Reform, TUI madde 5/9-bis’i yeniden yazarak çalışma hakkını açıkça dönüşüm başvurusu sürecine de genişletmektedir.
Artık yalnızca ilk başvuru ve yenileme sırasında değil, dönüşüm beklenirken de kişi çalışmaya devam edebilir.

İdari gecikmelerin bilinen yaygınlığı göz önüne alındığında bu hüküm, iş sürekliliğini ve sigortalı çalışmanın devamını sağlamaktadır.
Bu hak, her zaman olduğu gibi başvuru alındı makbuzuna sahip olunmasına bağlıdır.

5. İnsan ticareti, aile içi şiddet ve işgücü sömürüsü mağdurlarının izinlerinde tek tip bir yıllık süre

Kararname, “özel durumlar” kapsamındaki ikamet izinlerini uyumlaştırarak başlangıç süresini altı aydan bir yıla çıkarmaktadır (TUI m. 18, 18-bis, 18-ter).

Ayrıca Assegno di Inclusione (Dahil Olma Ödeneği) artık yalnızca işgücü sömürüsü mağdurlarına değil, 18 ve 18-bis maddelerine göre izin alan tüm mağdurlara da sağlanacaktır.
Bu, korumanın yalnızca bir ikamet belgesi değil, aynı zamanda sosyal ve ekonomik destekten oluşması gerektiği anlayışını güçlendirmektedir.

6. Ev içi bakım işçileri için kota dışı girişlerin üç yıllık uzatılması

2025 pilot uygulamasının ardından, 80 yaş üstü yaşlılara veya engelli kişilere bakan yabancı ev içi çalışanlar için kota dışı giriş kanalı 2026–2028 dönemi için uzatılmıştır.

Bu kararın temel nedeni demografik baskıdır: İtalya, AB’nin en yaşlı nüfusuna sahip ülkesidir ve evde bakım sektörü büyük ölçüde yabancı işçilere dayanmaktadır.
Üç yıllık istikrar hem aileler hem de sektör açısından öngörülebilirlik sağlar.

7. Uluslararası gönüllülük programları kanalının yeniden etkinleştirilmesi

TUI madde 27-bis kapsamında 2018’de oluşturulan gönüllü kabul kanalı, teknik düzenlemelerin eksikliği nedeniyle hiç uygulanmamıştı.
Yeni düzenleme, kotanın üç yıllık periyotlarla belirlenmesini öngörerek bu tıkanıklığı giderir ve üçüncü sektör kuruluşlarına uzun vadeli planlama imkânı tanır.

8. Aile birleşimi: süre 90 günden 150 güne çıkarıldı

Aile birleşiminde nulla osta verilme süresi 90 günden 150 güne yükseltilmiştir.
Bu değişiklik, sosyal ve ekonomik kontrollerin karmaşıklığını yansıtırken, ulusal hukuku AB standartlarıyla uyumlu hâle getirmektedir (AB mevzuatında karar süresi en fazla dokuz aydır).

9. İşgücü sömürüsü ile mücadele: “Caporalato Masası” kalıcı hâle geliyor

Tarım sektöründeki işgücü sömürüsüyle mücadele eden çok paydaşlı masa artık kalıcı bir yapı hâline getirilmiş, ayrıca resmî olarak tanınmış dinî kuruluşların katılımına da açılmıştır.
Bu, özellikle mevsimlik tarım bölgelerinde önemli sosyal rol oynayan dinî kurumların pratik katkısını tanımaktadır.

10. Lampedusa kriz noktasının yönetiminde İtalyan Kızılhaçı'nın rolünün devam etmesi

Kararname, İçişleri Bakanlığının Lampedusa kriz noktasının yönetimi için İtalyan Kızılhaçı’ndan faydalanma yetkisini 2027 yılına kadar uzatmaktadır.
Bu karar, elde edilen olumlu sonuçlara ve sistemin en hassas noktalarından birinde operasyonel süreklilik ihtiyacına dayanmaktadır.

---

Son değerlendirme

2025–2027 Akış Kararnamesi, İtalya’nın göç yönetiminde önemli bir prosedürel dönüşüm işaret eder: artık sistem yalnızca click day’e dayanmamakta; ön kontrol, dijital bütünleşme, gerçekçi süreler ve ülkenin ihtiyaçlarına göre şekillenmiş giriş kanalları üzerine kurulmaktadır.

Aynı zamanda kırılgan grupların korunmasını güçlendirir ve yabancı işçilere yapısal olarak bağlı sektörlerde kota dışı girişleri pekiştirir.

Genel olarak, kararname İtalya’nın düzenli göç yönetişimini modernleştirerek iş piyasasının gereksinimleriyle ve planlı göç yönetimiyle daha uyumlu hâle getirmektedir.

---

Avv. Fabio Loscerbo

 

Dekreti i ri i Flukseve: risitë kryesore në sistemin italian të hyrjes së punëtorëve të huaj

Dekreti-ligj i 3 tetorit 2025, nr. 146 — aktualisht në proces konvertimi parlamentar — përfaqëson një riorganizim të thellë dhe strukturor të rregullave mbi kuotat e hyrjes për punëtorët e huaj dhe, në përgjithësi, të lidhjes midis migracionit të rregullt dhe tregut të punës.
Ky nuk është një ndryshim sipërfaqësor: dekreti ridizajnon fazat procedurale, vendos kontrolle të automatizuara, zgjeron kanalet e hyrjes dhe përshtat kuadrin juridik me realitetet e reja ekonomike e demografike.

Ndërhyrja vijon rrugën e reformave të viteve 2023 dhe 2024, me synimin e qartë për të konsoliduar atë që ka funksionuar dhe për të korrigjuar pikat problematike të trashëguara.

1. Një kriter i ri për llogaritjen e afatit për nulla osta: fundi i mekanizmit të “miratimit automatik”

Një nga risitë teknike më të rëndësishme është ndryshimi i dies a quo për llogaritjen e afatit të nulla osta.
Afati nuk nis më nga data e paraqitjes së kërkesës (click day), por nga momenti kur kërkesa futet realisht brenda kuotës së disponueshme.

Më parë, mijëra kërkesa mbeteshin “jashtë kuotës” për javë të tëra, ndërkohë që afati vazhdonte të ecte, duke gjeneruar miratim automatik pa asnjë kontroll administrativ.
Mekanizmi i ri eliminon këtë anomali dhe rikthen koherencën procedurale.

2. Verifikim sistematik i deklarimeve të punëdhënësve në të gjitha kanalet e hyrjes

Një shtyllë qendrore e reformës është vendosja përfundimisht e kontrollit të automatizuar të deklarimeve të punëdhënësve.
Platforma dixhitale kryqëzon automatikisht të dhënat me Unioncamere, Agjencinë e Tatimeve, INPS dhe AgID dhe ndalon procedurën në rast mospërputhjeje.

Ky sistem — i testuar fillimisht për flukset 2025 — bëhet tani pjesë e pandashme e kuadrit juridik dhe zgjerohet në të gjitha kanalet jashtë kuotës të parashikuara nga nenet 27, 27-bis, 27-ter, 27-quater, 27-quinquies dhe 27-sexies të Kodit të Migracionit (TUI).

Kështu tejkalohet përfundimisht praktika e vetëdeklarimit pa verifikim, prej vitesh një pikë e dobët në sektorin e nënshtruar ndaj abuzimeve dhe ndërmjetësimit të paligjshëm.

3. Plotësim paraprak i detyrueshëm dhe kufi prej tre kërkesash për çdo punëdhënës

Faza e paraplotësimit — e eksperimentuar në 2025 — bëhet tani obligative dhe është kusht teknik për pjesëmarrje në click day.

Përveç kësaj, çdo punëdhënës individual mund të paraqesë maksimumi tre kërkesa në vit.
Kufiri nuk zbatohet për organizatat e punëdhënësve dhe konsulentët e punës të autorizuar, të cilët duhet të garantojnë proporcionalitetin e kërkesave me kapacitetin ekonomik dhe organizativ të ndërmarrjes.

Masa synon të frenojë përdorimin e shtrembëruar të dekretit nga subjekte që ndër vite kanë paraqitur dhjetëra apo qindra kërkesa pa pasur kapacitete reale punësimi.

4. E drejta për të punuar gjatë pritjes së konvertimit të lejes së qëndrimit

Reforma rishkruan nenin 5/9-bis TUI, duke njohur shprehimisht të drejtën për të punuar edhe gjatë procedurës së konvertimit të lejes së qëndrimit, dhe jo vetëm gjatë lëshimit apo rinovimit si më parë.

Duke marrë parasysh vonesat e njohura administrative, kjo dispozitë mbron vazhdimësinë e punësimit dhe parandalon rënien në parregullsi për arsye të pavarura nga i huaji.
E drejta kushtëzohet, si gjithmonë, me posedimin e mandatit të paraqitjes së kërkesës.

5. Kohëzgjatje njëvjeçare e unifikuar për lejet e viktimave të trafikimit, dhunës në familje dhe shfrytëzimit të punës

Dekreti harmonizon sistemin e lejeve për “raste të veçanta”, duke zgjatur nga gjashtë muaj në një vit kohëzgjatjen fillestare të lejeve të parashikuara në nenet 18, 18-bis dhe 18-ter TUI.

Po ashtu, e zgjeron të drejtën për përfitimin e Assegno di Inclusione (Ndihma e Përfshirjes) edhe për mbajtësit e lejeve të nenit 18 dhe 18-bis, përveç viktimave të shfrytëzimit të punës të mbrojtura tashmë që prej vitit 2024.
Kjo i jep forcë parimit se mbrojtja duhet të përfshijë edhe mbështetje sociale e ekonomike, jo vetëm një dokument qëndrimi.

6. Zgjatje trevjeçare për hyrjet jashtë kuotës të punëtorëve shtëpiakë

Pas fazës pilot të vitit 2025, zgjatet për periudhën 2026–2028 kanali i posaçëm jashtë kuotës për punonjësit shtëpiakë që ndihmojnë persona mbi 80 vjeç ose persona me aftësi të kufizuara.

Kjo lidhet drejtpërdrejt me presionin demografik: Italia është vendi më i plakur i Bashkimit Evropian dhe sektori i asistencës familjare mbështetet gjerësisht te punëtorët e huaj.
Zgjatja trevjeçare garanton stabilitet dhe parashikueshmëri.

7. Aktivizim i kanalit të programeve të vullnetarizmit ndërkombëtar

Kanali i hyrjes parashikuar nga neni 27-bis TUI për vullnetarët — i miratuar në 2018, por kurrë i zbatuar për mungesë të dekreteve vjetore — vihet më në fund në funksion.
Rregullimi i ri parashikon një kuotë hyrjeje çdo tre vjet, duke i dhënë shoqërisë civile mundësinë të planifikojë projekte shumëvjeçare.

8. Ribashkimi familjar: afati zgjatet nga 90 në 150 ditë

Afati për lëshimin e nulla osta për ribashkim familjar rritet nga 90 në 150 ditë.
Ky ndryshim pasqyron realitetin e verifikimeve të ndërlikuara të kërkuara dhe e harmonizon ligjin italian me kuadrin evropian, i cili lejon deri në nëntë muaj.

9. Forcim i luftës kundër shfrytëzimit: “Tavolo Caporalato” bëhet organ i përhershëm

Tavolina ndërinstitucionale kundër shfrytëzimit të punës bëhet strukturë e përhershme dhe hapet pjesëmarrja edhe për subjektet fetare të njohura ligjërisht.
Kjo pasqyron rolin praktik që këto organizata luajnë në territor, ku shpesh identifikojnë rastet e shfrytëzimit përpara institucioneve.

10. Vazhdimi i angazhimit të Kryqit të Kuq Italian në qendrën e Lampeduzës

Dekreti zgjat deri në vitin 2027 mundësinë që Ministria e Brendshme t’i besojë Kryqit të Kuq Italian administrimin e pikës së krizës në Lampeduzë.
Vendimi bazohet në rezultatet pozitive të arritura dhe nevojën për vazhdimësi operative në një pikë tejet të ndjeshme të sistemit të pritjes.

---

Koment përmbyllës

Dekreti i Flukseve 2025–2027 shënon një kthesë procedurale të rëndësishme: sistemi nuk mbështetet më vetëm te click day, por te kontrolli paraprak, interoperabiliteti dixhital, afatet realiste dhe kanalet e përshtatura të hyrjes.

Njëkohësisht, ai forcon mbrojtjen e kategorive vulnerabël dhe konsolidon hyrjet jashtë kuotës në sektorë që varen strukturalisht nga punëtorët e huaj.

Në tërësi, dekreti modernizon qeverisjen e migracionit të rregullt në Itali dhe e bën atë më të përshtatur me nevojat e tregut të punës dhe me një menaxhim të programuar të flukseve migratore.

---

Avv. Fabio Loscerbo

 

المرسوم الجديد لتدفقات الهجرة: أبرز المستجدات في نظام دخول العمال الأجانب إلى إيطاليا

يمثّل المرسوم-القانون الصادر في 3 أكتوبر 2025، رقم 146 — والذي يخضع حالياً لإجراءات التحويل البرلماني — إعادة تنظيم هيكلية وشاملة للأنظمة المتعلقة بحصص دخول العمال الأجانب، وللإطار الواسع للعلاقة بين الهجرة النظامية وسوق العمل.
فالمرسوم لا يقتصر على تعديلات بسيطة؛ بل يعيد صياغة المراحل الإجرائية، ويُدخل آليات تحقق رقمية، ويوسّع قنوات الدخول، ويكيّف المنظومة القانونية وفق المتغيرات الاقتصادية والديموغرافية الجديدة.

وتأتي هذه الخطوة امتداداً للإصلاحات التشريعية لعامي 2023 و2024، مع رغبة واضحة في تثبيت ما أثبت فعاليته وتصحيح ما سبّب اختلالات في السنوات الماضية.

1. معيار جديد لاحتساب مهلة إصدار إذن العمل: إنهاء آلية "القبول التلقائي" غير المنضبطة

من أهم التغييرات التقنية تعديل نقطة الانطلاق لاحتساب مهلة إصدار nulla osta للعمل.
فلم يعد احتساب المهلة يبدأ من تاريخ تقديم الطلب (المعروف بـ “يوم النقر – click day”)، بل من تاريخ إدراج الطلب فعلياً ضمن الحصة المتاحة.

في السابق، كانت آلاف الطلبات تبقى "خارج الحصة" لأسابيع أو أشهر، بينما تستمر المهلة بالمرور، مما يؤدي تلقائياً إلى نشوء حالة "القبول بالسكون" قبل أن تتمكن الإدارة من فحص الطلب.
أما الآن، فقد اختفى هذا الخلل الإجرائي، وأصبح النظام أكثر اتساقاً ومصداقية.

2. التحقق المنهجي من تصريحات أصحاب العمل في جميع قنوات الدخول

أحد أعمدة الإصلاح هو اعتماد التحقق الإلكتروني الشامل من صحة بيانات أصحاب العمل.
فالمنصة الرقمية تقوم تلقائياً بمقارنة البيانات مع سجلات Unioncamere، وهيئة الضرائب، ومعهد التأمينات الاجتماعية INPS، ووكالة AgID، وتمنع متابعة الإجراء عند وجود أي تناقض.

وقد طُبّق هذا النظام لأول مرة في مرسوم تدفقات عام 2025، وأثبت فعاليته، فأصبح الآن جزءاً ثابتاً من النظام، ويُطبّق أيضاً على جميع قنوات الدخول خارج الحصة المنصوص عليها في المواد 27، 27-مكرر، 27-ثلاثة، 27-أربعة، 27-خمسة و27-ستة من قانون الهجرة الموحد (TUI).

وبذلك يتم تجاوز نموذج "التصريح الذاتي غير المثبت"، الذي كان يُعد إحدى نقاط الضعف التاريخية في هذا القطاع المعرض للاستغلال والوساطة غير القانونية.

3. الإلزام بالاستمارة المسبقة وحدّ أقصى بثلاثة طلبات لكل صاحب عمل

أصبحت مرحلة تعبئة النماذج مسبقاً — التي جُربت بشكل محدود في 2025 — إلزامية وتشكل شرطاً أساسياً للمشاركة في يوم النقر.

كما يفرض المرسوم حداً أقصى بثلاث طلبات سنوياً لكل صاحب عمل فردي.
ولا ينطبق هذا الحد على منظمات أرباب العمل أو المستشارين المصرح لهم، الذين يجب عليهم ضمان تناسب عدد الطلبات مع قدرة المؤسسة الاقتصادية والتنظيمية.

تهدف هذه الخطوة إلى الحد من الاستخدام المسيء للمرسوم من قبل جهات كانت تقدم عشرات أو مئات الطلبات دون توفر فرص عمل حقيقية.

4. الحق في العمل أثناء انتظار تحويل تصريح الإقامة

يعيد المرسوم صياغة المادة 5/الفقرة 9-مكرر TUI، بحيث يعترف صراحة بحق صاحب الطلب في العمل خلال انتظار تحويل تصريح الإقامة، وليس فقط خلال طلب الإصدار أو التجديد كما كان سابقاً.

ونظراً للبطء المعروف في الإجراءات الإدارية، فهذه خطوة ضرورية تضمن استمرارية العمل وتمنع وقوع الشخص في وضع غير نظامي لأسباب خارجة عن إرادته.
ويظل الحق مشروطاً بحيازة إيصال تقديم الطلب.

5. توحيد مدة تصاريح ضحايا الاتجار والعنف المنزلي والاستغلال: سنة واحدة للجميع

يقوم المرسوم بتوحيد النظام الخاص بتصاريح الإقامة الممنوحة للضحايا، إذ يمدد مدة التصريح الأولي من ستة أشهر إلى سنة واحدة لجميع الحالات المنصوص عليها في المواد 18 و18-مكرر و18-ثلاثة.

ومن العناصر البارزة أيضاً توسيع الاستفادة من بدل الإدماج – Assegno di Inclusione ليشمل حاملي التصاريح بموجب المادتين 18 و18-مكرر، إضافة إلى ضحايا الاستغلال العمالي الذين شملهم القرار منذ 2024.
وبذلك يتعزز مبدأ أن الحماية يجب أن تكون شاملة، اجتماعياً واقتصادياً، لا مجرد تصريح إقامة.

6. تمديد ثلاثي السنوات لدخول العمالة المنزلية خارج الحصة

بعد التجربة الأولى في عام 2025، يتم تمديد القناة الخاصة لدخول العمال المنزليين الذين يساعدون كبار السن (فوق 80 عاماً) أو الأشخاص ذوي الإعاقة لفترة 2026–2028.

ويأتي هذا التمديد استجابة للواقع الديموغرافي: فإيطاليا هي الدولة الأكثر شيخوخة في الاتحاد الأوروبي، وقطاع الرعاية المنزلية يعتمد بشكل كبير على العمالة الأجنبية.
يوفّر التمديد ثلاثي السنوات استقراراً للأسر وللسوق على حد سواء.

7. إعادة تفعيل قناة برامج التطوع الدولي

القناة المنصوص عليها في المادة 27-مكرر TUI — والمخصصة للمتطوعين الأجانب — تُفعل أخيراً بعد سنوات من الجمود بسبب عدم صدور المراسيم التنفيذية السنوية.
وينص التعديل الجديد على تحديد الحصة كل ثلاث سنوات، وهو ما يسمح للمنظمات بتخطيط مشاريعها على المدى الطويل.

8. جمع الشمل العائلي: تمديد المهلة من 90 إلى 150 يوماً

يتم توسيع المهلة المخصصة لإصدار إذن جمع الشمل من 90 إلى 150 يوماً.
ويعكس هذا التعديل واقع التعقيد الإجرائي للفحوصات اللازمة (الدخل، السكن، الروابط الأسرية)، كما ينسجم مع الإطار الأوروبي الذي يسمح بمهلة تصل إلى تسعة أشهر.

9. تعزيز مكافحة الاستغلال: جعل “طاولة مكافحة الكابورالاتو” هيئة دائمة

تصبح الطاولة الوطنية لمكافحة الاستغلال العمالي هيئة دائمة، ويُسمح للهيئات الدينية المعترف بها بالمشاركة فيها.
وهذا اعتراف بالدور العملي الذي تلعبه المؤسسات الدينية في كشف حالات الاستغلال في المناطق الزراعية.

10. استمرار دور الصليب الأحمر الإيطالي في إدارة نقطة لامبيدوزا

يمدد المرسوم حتى عام 2027 إمكانية اعتماد وزارة الداخلية على الصليب الأحمر الإيطالي لإدارة نقطة الأزمة في جزيرة لامبيدوزا.
ويستند القرار إلى النتائج الإيجابية المحققة وإلى الحاجة لضمان الاستمرارية التشغيلية في موقع حساس للغاية ضمن منظومة الاستقبال.

---

ملاحظات ختامية

يمثل مرسوم التدفقات 2025–2027 نقطة تحول إجرائية: فهو ينتقل من نظام يعتمد على يوم النقر فحسب إلى منظومة مبنية على التحقق المسبق، والترابط الرقمي بين الجهات، ومهل واقعية، وقنوات دخول تتماشى مع احتياجات البلاد.

وفي الوقت نفسه، يعزز حماية الفئات الضعيفة، ويوطد قنوات الدخول خارج الحصة في القطاعات المعتمدة على العمالة الأجنبية بشكل بنيوي.

وبشكل عام، يحدّث المرسوم نظام إدارة الهجرة النظامية في إيطاليا، ويجعله أكثر اتساقاً مع احتياجات سوق العمل ومع إدارة مبرمجة للهجرة.

---

المحامي فابيو لوسيربو

 

El nuevo Decreto Flussi: principales novedades en el sistema italiano de ingreso regular de trabajadores extranjeros

El decreto-ley de 3 de octubre de 2025, n.º 146 —actualmente en fase de conversión parlamentaria— introduce una reorganización estructural de las normas sobre cuotas de entrada y, más en general, del vínculo entre migración regular y mercado laboral.
No se trata de simples ajustes: el decreto redefine fases procedimentales, introduce controles automatizados, amplía los canales de ingreso y adapta la normativa al nuevo contexto económico y demográfico.

La intervención continúa el camino iniciado con las reformas de 2023 y 2024, con la clara intención de estabilizar lo que ha funcionado y corregir lo que ha generado distorsiones.

1. Un nuevo criterio para el cómputo del plazo del nulla osta: fin del automatismo del silencio-positivo descontrolado

Una de las novedades más relevantes es la modificación del dies a quo del plazo para la emisión del nulla osta al trabajo subordinado.
El plazo ya no corre desde el día de la presentación (click day), sino desde el momento en que la solicitud es asignada efectivamente a una cuota disponible.

Hasta ahora, miles de solicitudes permanecían “fuera de cuota” durante semanas o meses, haciendo vencer el plazo y generando silencio-positivo antes de cualquier verificación administrativa.
El nuevo mecanismo elimina este automatismo, restableciendo coherencia procedimental y seguridad jurídica.

2. Verificación sistemática de las declaraciones del empleador en todos los canales de ingreso

Uno de los pilares del decreto es la extensión permanente y generalizada del control automatizado de las declaraciones de los empleadores.
La plataforma informática cruza automáticamente datos de Unioncamere, Agencia Tributaria, INPS y AgID, bloqueando el procedimiento en caso de incongruencias.

Este sistema —experimentado solo para el decreto flussi 2025— se convierte ahora en estructura fija y se aplica también a los canales de ingreso fuera de cuota previstos en los artículos 27, 27-bis, 27-ter, 27-quater, 27-quinquies y 27-sexies del Texto Único de Inmigración (TUI).

Se supera así definitivamente el modelo de la autocertificación no verificada, una debilidad histórica en un sector expuesto a fraudes, intermediaciones ilícitas y competencia desleal.

3. Pre-compilación obligatoria y límite de tres solicitudes por empleador

La fase de pre-compilación, introducida de forma experimental para 2025, pasa a ser obligatoria y condición técnica para participar en el click day.

Además, cada empleador particular podrá presentar como máximo tres solicitudes por cada decreto anual.
El límite no se aplica a las organizaciones empresariales ni a los asesores laborales habilitados, que deben garantizar la proporcionalidad entre solicitudes y capacidad económica y organizativa de la empresa.

La medida pretende frenar el uso distorsionado del decreto flussi por sujetos que, en años anteriores, presentaron decenas o incluso cientos de solicitudes sin una oferta real de empleo.

4. Derecho a trabajar mientras se espera la conversión del permiso de residencia

La reforma reescribe el artículo 5(9-bis) TUI, reconociendo expresamente el derecho a trabajar también durante la fase de conversión del permiso, y no solo durante el trámite de emisión o renovación.

A la luz de los conocidos retrasos administrativos, esta norma tutela la continuidad laboral y evita que la persona quede en situación irregular por simples demoras de la administración.
El derecho depende, como siempre, de poseer el recibo de presentación de la solicitud.

5. Duración unificada de un año para los permisos de víctimas de trata, violencia doméstica y explotación laboral

El decreto armoniza los diversos permisos por “casos especiales”, extendiendo de seis meses a un año la duración inicial de los permisos concedidos en virtud de los artículos 18, 18-bis y 18-ter TUI.

Particularmente relevante es la extensión del derecho al Assegno di Inclusione (Subsidio de Inclusión) también a los titulares de permisos de los artículos 18 y 18-bis, además de las víctimas de explotación laboral ya cubiertas desde 2024.
La reforma refuerza la idea de que la protección debe incluir herramientas de apoyo económico y social, no solo un derecho de residencia.

6. Prórroga trienal de los ingresos fuera de cuota para trabajadores domésticos

Tras la fase piloto de 2025, se amplía para el período 2026–2028 el canal de ingreso fuera de cuota para trabajadores dedicados a la asistencia de personas mayores de 80 años o personas con discapacidad.

Es una respuesta directa a la presión demográfica: Italia es el país más envejecido de la Unión Europea y el sector de la asistencia familiar depende estructuralmente de trabajadores extranjeros.
La continuidad trienal garantiza previsibilidad tanto a familias como a operadores.

7. Reactivación del canal para programas de voluntariado internacional

El canal de entrada previsto por el art. 27-bis TUI para voluntariado —introducido en 2018 pero nunca activado por falta de decretos anuales— se pone finalmente en marcha.
La nueva norma prevé un contingente trienal, permitiendo a las entidades del Tercer Sector planificar proyectos a largo plazo.

8. Reagrupación familiar: el plazo pasa de 90 a 150 días

El plazo para la emisión del nulla osta de reagrupación familiar se amplía de 90 a 150 días.
El ajuste reconoce la complejidad de las verificaciones socioeconómicas exigidas y alinea la normativa italiana con la directiva europea, que permite hasta nueve meses para decidir.

9. Refuerzo de la lucha contra la explotación laboral: el “Tavolo Caporalato” se vuelve permanente

La mesa interinstitucional contra la explotación laboral se convierte en órgano permanente y abre la participación a entidades religiosas reconocidas civilmente.
Es un reconocimiento práctico del papel que estas entidades desempeñan en territorios donde la explotación laboral es más frecuente.

10. Continuidad del papel de la Cruz Roja Italiana en la gestión del hotspot de Lampedusa

El decreto amplía hasta 2027 la posibilidad de que el Ministerio del Interior cuente con la Cruz Roja Italiana para la gestión del punto de crisis de Lampedusa.
La elección se basa en los resultados positivos obtenidos y en la necesidad de garantizar continuidad en un contexto operativo extremadamente delicado.

---

Consideraciones finales

El decreto flussi 2025–2027 marca un punto de inflexión procedimental: un sistema que deja de depender exclusivamente del click day y se basa en controles previos, interoperabilidad digital, plazos realistas y canales de entrada ajustados a las necesidades del país.

Simultáneamente, refuerza la protección de los colectivos vulnerables y consolida los ingresos fuera de cuota en sectores estructuralmente dependientes de trabajadores extranjeros.

En su conjunto, el decreto moderniza la gobernanza migratoria italiana, alineándola de forma más estrecha con las exigencias del mercado laboral y con una gestión programada de los flujos migratorios regulares.

---

Avv. Fabio Loscerbo