venerdì 21 novembre 2025

Gjykata e Romës anulon një transferim sipas Rregullores së Dublinit pas konstatimit të shkeljeve serioze të detyrimeve të informimit

 Gjykata e Romës anulon një transferim sipas Rregullores së Dublinit pas konstatimit të shkeljeve serioze të detyrimeve të informimit

Në një vendim të rëndësishëm që mund të ndikojë në mënyrën se si shtetet evropiane menaxhojnë procedurat e mekanizmit të Dublinit, Gjykata e Romës ka anuluar një urdhër transferimi të lëshuar në bazë të Rregullores së Dublinit III, pasi konstatoi se kërkuesi i mbrojtjes nuk kishte marrë informacionin thelbësor që parashikohet nga legjislacioni i Bashkimit Evropian.

Vendimi, i datës 18 nëntor 2025 dhe i regjistruar me Numrin e Regjistrit të Përgjithshëm 37474/2025, ka të bëjë me një kërkues mbrojtjeje ndërkombëtare, transferimi i të cilit drejt Sllovenisë ishte urdhëruar nga Njësia e Dublinit në Itali. Gjykata arriti në përfundimin se administrata kishte shkelur garancitë themelore të informimit të parashikuara në nenet 4 dhe 5 të Rregullores (BE) nr. 604/2013, garanci që synojnë të sigurojnë transparencë, drejtësi dhe pjesëmarrje efektive në përcaktimin e shtetit përgjegjës për shqyrtimin e kërkesës së azilit.

Në qendër të vendimit qëndron intervista personale. Sipas jurisprudencës së Gjykatës së Drejtësisë së Bashkimit Evropian, kjo intervistë nuk është një formalitet administrativ, por një garanci thelbësore procedurale: ajo duhet të zhvillohet para marrjes së vendimit të transferimit, në një gjuhë që kërkuesi e kupton, në kushte konfidencialiteti, dhe duhet t’i mundësojë atij të paraqesë rrethana personale të rëndësishme. Për më tepër, autoritetet duhet të hartojnë një përmbledhje të shkruar që pasqyron saktësisht informacionet e dhëna gjatë intervistës.

Në rastin e shqyrtuar nga Gjykata e Romës, administrata paraqiti vetëm një formular standard që përmbante të dhënat personale dhe adresën e kërkuesit, pa përfshirë asnjë detaj mbi përmbajtjen e intervistës, pyetjet e bëra apo përgjigjet e dhëna. Gjykata vlerësoi se një dokument i tillë është, në aspektin juridik, i barabartë me mungesën e vetë intervistës.

Bazuar në jurisprudencën evropiane dhe italiane, mungesa e një interviste të vlefshme çon automatikisht në pavlefshmërinë e urdhrit të transferimit. Gjykata gjithashtu hodhi poshtë mundësinë që kjo shkelje të korrigjohej përmes një seance dëgjimore gjyqësore, duke argumentuar se një korrigjim i tillë do të ishte në kundërshtim me natyrën e përshpejtuar të mekanizmit të Dublinit.

Si rezultat, Gjykata deklaroi se Italia është shteti përgjegjës për shqyrtimin e kërkesës së mbrojtjes ndërkombëtare të kërkuesit.

Ky vendim përforcon një tendencë në rritje në mbarë Evropën: gjykatat kërkojnë që procedurat e Dublinit të respektojnë jo vetëm kushtet formale, por edhe garancitë thelbësore të nevojshme për mbrojtjen e të drejtave të kërkuesve të azilit. Mesazhi që del nga ky vendim është i qartë: rrugët e shkurtra procedurale nuk janë më të pranueshme në një fushë që prek drejtpërdrejt të drejtat themelore të individit.

Avv. Fabio Loscerbo

alle

Nessun commento:

Posta un commento

Iscriviti a: Commenti sul post (Atom)

New on TikTok: Titulli i episodit: Konvertimi i lejes së punës sezonale: pse skadimi i lejes nuk mund ta bllokojë punëtorin e huaj Podcast – Versioni në shqip Mirëmëngjes dhe mirëseerdhët në një episod të ri të Së Drejtës së Imigracionit. Sot trajtojmë një çështje thelbësore që vazhdon të shkaktojë gabime administrative dhe procese gjyqësore të panevojshme: konvertimin e lejes së qëndrimit për punë sezonale në leje për punë të varur, dhe sidomos nëse skadimi i lejes sezonale mund ta bëjë të papranueshme kërkesën për konvertim. Pika e nisjes është një vendim i Gjykatës Administrative Rajonale të Ligurias, i publikuar më shtatë korrik dy mijë e njëzet e pesë. Rasti është i thjeshtë: një punëtor i huaj, mbajtës i një leje sezonale, paraqet kërkesën për konvertim pasi leja ka skaduar. Prefektura e refuzon kërkesën duke pretenduar se konvertimi është i mundur vetëm nëse leja është ende e vlefshme. Refuzimi jepet fillimisht pa shqyrtuar vërejtjet e punëtorit, dhe pastaj përsëritet pothuajse mekanikisht me të njëjtën arsyetim. Gjykata e rrëzon plotësisht këtë qëndrim, duke iu referuar qartë praktikës gjyqësore të konsoliduar. Në vendim thuhet se “nuk ka asnjë tregues ligjor nga i cili mund të nxirret se, për konvertimin e lejes së qëndrimit, kërkohet paraqitja e një leje të vlefshme në momentin e kërkesës” . Ky është një pasazh vendimtar, sepse sqaron një praktikë administrative pa asnjë bazë ligjore. Teksti Unik i Imigracionit nuk kërkon që leja sezonale të jetë e vlefshme në kohën e paraqitjes së kërkesës për konvertim. Nuk e kërkon legjislacioni sekondar. Nuk e kërkon asnjë qarkore. Kur një kusht nuk është parashikuar nga ligji, futja e tij nga administrata përbën kufizim të pajustifikuar që prek drejtpërdrejt rrugëtimin profesional të punëtorit. Rasti i Gjënovës tregon qartë se çfarë ndikimi kanë këto devijime. Edhe pas dy masave të përkohshme të gjykatës, Prefektura mbeti e palëvizshme dhe refuzoi të rishqyrtonte kërkesën pa u mbështetur te skadimi i lejes. Por gjykata është e prerë: kur administrata ta rihapë çështjen, ajo duhet të vlerësojë kërkesën në themel, të verifikojë plotësimin e kushteve materiale për punën e varur dhe të garantojë pjesëmarrjen procedurale të punëtorit. Gjykata vëren gjithashtu se Prefektura nuk ka shqyrtuar vërejtjet e punëtorit, duke i hedhur poshtë si “të papranueshme” pa dhënë asnjë argumentim real. Ky është një tjetër cenim procedural që i shtohet keqinterpretimit të kuadrit ligjor. Megjithatë, çështja thelbësore është vetëm një dhe duhet thënë hapur, sepse shpesh neglizhohet: skadimi i lejes sezonale nuk e bllokon dhe nuk mund ta bllokojë konvertimin. Qëllimi i konvertimit është të sigurojë vazhdimësinë e punës së rregullt dhe t’u mundësojë punëtorëve sezonalë stabilizimin e marrëdhënieve të punës tashmë të filluara. Lidhja e këtij procesi me një kusht formal që ligji nuk e parashikon do të çonte në rezultate të paarsyeshme, duke dëmtuar si punëtorin, ashtu edhe punëdhënësin që ka planifikuar punësimin. Vendimi i Gjykatës Administrative Rajonale të Ligurias jep një udhëzim thelbësor: administrata duhet të vlerësojë kërkesat e konvertimit në mënyrë thelbësore, pa u ndalur te data e skadimit. Nëse ekziston një ofertë pune e vlefshme dhe plotësohen kushtet e tjera, kërkesa duhet të shqyrtohet edhe nëse leja sezonale ka skaduar. Ky është një mesazh i rëndësishëm për të gjithë. Për punëtorët, sepse u garanton se rrugët e tyre të integrimit profesional nuk mund të ndërpriten për një kusht të paqenë. Për Prefekturat, sepse i detyron të harmonizojnë praktikat me ligjin dhe me jurisprudencën e qëndrueshme. Për juristët dhe profesionistët, sepse konfirmon një linjë interpretimi tashmë të konsoliduar në nivel kombëtar. Faleminderit që na dëgjuat. Do të vazhdojmë të ndjekim vendimet që lidhen me konvertimet, marrëdhëniet e punës dhe stabilitetin e qëndrimit, sepse pikërisht në këto fusha përcaktohet funksionimi real i politikave të imigracionit.

https://ift.tt/8OpHI3s